课程设置
明好德语
明好日语
明好法语
意大利语
- 意大利语A1班
- 意大利语A2班
- 意大利语B1班
- 意大利语B2班
- 意大利语C1班
- 意大利语A1-A2班
- 意大利语B1-B2班
- 意大利语500课时
- 意大利语680课时
- 0基础—欧标A1
- 0基础—欧标A2
- 0基础—欧标B1
- 0基础—欧标B2
葡萄牙语
德语学习：渔夫和他的妻子
来源：明好教育2016-06-07 22:30:37您是第位阅读者
Dar wöör maal eens en Fischer un syne Fru, de waanden tosamen in'n Pißputt, dicht an der See, un de Fischer güng alle Dage hen un angeld: un he angeld un angeld.
So seet he ook eens by de Angel und seeg jümmer in das blanke Water henin: un he seet un seet.
Do güng de Angel to Grund, deep ünner, un as he se heruphaald, so haald he enen grooten Butt heruut. Do säd de Butt to em »hör mal, Fischer, ik bidd dy, laat my lewen, ik bün keen rechten Butt, ik bün'n verwünschten Prins. Wat helpt dy dat, dat du my doot maakst? i würr dy doch nich recht smecken: sett my wedder in dat Water un laat my swemmen.« »Nu,« säd de Mann, »du bruukst nich so veel Wöörd to maken, eenen Butt, de spreken kann, hadd ik doch wol swemmen laten.« Mit des sett't he em wedder in dat blanke Water, do güng de Butt to Grund und leet enen langen Strypen Bloot achter sik. So stünn de Fischer up un güng nach syne Fru in'n Pißputt.
»Mann,« säd de Fru, »hest du hüüt niks fungen?« »Ne,« säd de Mann, »ik füng enen Butt, de säd, he wöör en verwünschten Prins, da hebb ik em wedder swemmen laten.« »Hest du dy denn niks wünschd?« söd de Fru. »Ne,« säd de Mann, »wat schull ik my wünschen?« »Ach,« säd de Fru, »dat is doch äwel, hyr man jümmer in'n Pißputt to waanen, dat stinkt un is so eeklig: du haddst uns doch ene lüttje Hütt wünschen kunnt. Ga noch hen un roop em: segg em, wy wählt »ne lüttje Hütt hebben, he dait dat gewiß.« »Ach,« säd de Mann, »wat schull ich door noch hengaan?« »I,« säd de Fru, »du haddst em doch fungen, un hest em wedder swemmen laten, he dait dat gewiß. Ga glyk hen.« De Mann wull noch nicht recht, wull awerst syn Fru ook nicht to weddern syn un güng hen na der See.
As he door köhm, wöör de See ganß gröon un geel un goor nich mee so blank. So güng he staan und säd
[136] »Manntje, Manntje, Timpe Te,
Buttje, Buttje in der See,
myne Fru de Ilsebill
will nich so, as ik wol will.«
Do köhm de Butt answemmen un säd »na, wat will se denn?« »Ach,« säd de Mann, »ik hebb di doch fungen hatt, nu säd myn Fru, ik hadd my doch wat wünschen schullt. Se mag nich meer in'n Pißputt wanen, se wull geern 'ne Hütt.« »Ga man hen,« säd de Butt, »se hett se all.«
Do güng de Mann hen, un syne Fru seet nich meer in'n Pißputt, dar stünn awerst ene lüttje Hütt, un syne Fru seet vor de Döhr up ene Bank. Da nöhm syne Fru em by de Hand un säd to em »kumm man herin, süh, nu is dar doch veel beter.« Do güngen se henin, un in de Hütt was een lüttjen Vorplatz un ene lüttje herrliche Stuw un Kamer, wo jem eer Beed stünn, un Kääk un Spysekamer, allens up dat beste mit Gerädschoppen, un up dat schönnste upgefleyt, Tinntüüg un Mischen (Messing), wat sik darin höört. Un achter was ook en lüttjen Hof mit Hönern un Aanten, un en lüttjen Goorn mit Grönigkeiten un Aaft (Obst). »Süh,« säd de Fru, »is dat nich nett?« »Ja,« säd de Mann, »so schall't blywen, nu wähl wy recht vergnöögt lewen.« »Dat wähl wy uns bedenken,« säd de Fru. Mit des eeten se wat un güngen to Bedd.
So güng dat wol 'n acht oder veertein Dag, do säd de Fru »hör, Mann, de Hütt is ook goor to eng, un de Hof un de Goorn is so kleen: de Butt hadd uns ook wol een grötter Huus schenken kunnt. Ich much woll in enem grooten stenern Slott wanen: ga hen tom Butt, he schall uns en Slott schenken.« »Ach, Fru,« säd de Mann, »de Hütt is jo god noog, wat wähl wy in'n Slott wanen.« »I wat,« säd de Fru, »ga du man hen, de Butt kann dat jümmer doon.« »Ne, Fru,« säd de Mann, »de Butt hett uns eerst de Hütt gewen, ik mag nu nich all wedder kamen, den Butt muchd et vördreten.« »Ga doch,« säd de Fru, »he kann dat recht good und dait dat geern; ga du man hen.« Dem Mann wöör syn Hart so swoor, un wull nich; he säd by sik sülwen »dat is nich recht,« he güng awerst doch hen.
As he an de See köhm, wöör dat Water ganß vigelett un dunkelblau un grau un dick, un goor nich meer so gröön un[137] geel, doch wöör't noch still. Do güng he staan un säd
»Manntje, Manntje, Timpe Te,
Buttje, Buttje in der See,
myne Fru de Ilsebill
will nich so, as ik wol will.«
»Na wat will se denn?« säd de Butt. »Ach,« säd de Mann half bedrööft, »se will in'n groot stenern Slott wanen.« »Ga man hen, se stait vör der Döhr,« säd de Butt.
Da güng de Mann hen un dachd, he wull na Huus gaan, as he awerst daar köhm, so stünn door 'n grooten stenern Pallast, un syn Fru stünn ewen up de Trepp und wull henin gaan: do nöhm se em by de Hand und säd »kumm man herein.« Mit des güng he mit ehr henin, un in dem Slott wöör ene grote Dehl mit marmelstenern Asters (Estrich), und dar wören so veel Bedeenters, de reten de grooten Dören up, un de Wende wören all blank un mit schöne Tapeten, un in de Zimmers luter gollne Stöhl und Dischen, un krystallen Kroonlüchters hüngen an dem Bähn, un so wöör dat all de Stuwen und Kamers mit Footdeken: un dat Äten un de allerbeste Wyn stünn up den Dischen, as wenn se breken wullen. Un achter dem Huse wöör ook'n grooten Hof mit Peerd- und Kohstall, un Kutschwagens up dat allerbeste, ook was door en grooten herrlichen Goorn mit de schönnsten Blomen un fyne Aaftbömer, un en Lustholt wol 'ne halwe Myl lang, door wören Hirschen un Reh un Hasen drin un allens, wat man sik jümmer wünschen mag. »Na,« säd de Fru, »is dat nun nich schön?« »Ach ja,« säd de Mann, »so schallt't ook blywen, nu wähl wy ook in das schöne Slott wanen un wähl tofreden syn.« »Dat wähl wy uns bedenken,« säd de Fru, »un wählen't beslapen.« Mit des güngen se to Bedd.
Den annern Morgen waakd de Fru to eerst up, dat was jüst Dag, un seeg uut jem ehr Bedd dat herrliche Land vör sik liggen. De Mann reckd sik noch, do stödd se em mit dem Ellbagen in de Syd und säd »Mann, sta up un kyk mal uut dem Fenster. Süh, kunnen wy nich König warden äwer all düt Land? Ga hen tom Butt, wy wählt König syn.« »Ach, Fru,« säd de Mann, »wat wähln wy König syn! ik mag nich König syn.« »Na,« säd de Fru, »wult du nich König syn, so will ik König syn. Ga[138] hen tom Butt, ik will König syn.« »Ach, Fru,« säd de Mann, »wat wullst du König syn? dat mag ik em nich seggen.« »Worüm nich?« säd de Fru, »ga stracks hen, ik mutt König syn.« Do güng de Mann hen un wöör ganß bedröft, dat syne Fru König warden wull. »Dat is nich recht un is nicht recht,« dachd de Mann. He wull nich hen gaan, güng awerst doch hen.
Un as he an de See köhm, do wöör de See ganß swartgrau, un dat Water geerd so von ünnen up und stünk ook ganß fuul. Do güng he staan un säd
»Manntje, Manntje, Timpe Te,
Buttje, Buttje in der See,
myne Fru de Ilsebill
will nich so, as ik wol will.«
»Na wat will se denn?« säd de Butt. »Ach,« säd de Mann, »se will König warden.« »Ga man hen, se is't all,« säd de Butt.
Do güng de Mann hen, und as he na dem Pallast köhm, so wöör dat Slott veel grötter worren, mit enem grooten Toorn un herrlyken Zyraat doran: un de Schildwach stünn vor de Döhr, un dar wören so väle Soldaten un Pauken un Trumpeten. Un as he in dat Huus köhm, so wöör allens von purem Marmelsteen mit Gold, un sammtne Deken un groote gollne Quasten. Do güngen de Dören von dem Saal up, door de ganße Hofstaat wöör, un syne Fru seet up enem hogen Troon von Gold und Demant, un hadd ene groote gollne Kroon up un den Zepter in der Hand von purem Gold un Edelsteen, un up beyden Syden by ehr stünnen ses Jumpfern in ene Reeg, jümmer ene enen Kops lüttjer as de annere. Do güng he staan und säd »ach, Fru, büst du nu König?« »Ja,« säd de Fru, »nu bün ik König.« Do stünn he und seeg se an, un as he do een Flach (eine Zeitlang) so ansehn hadd, säd he »ach, Fru, wat lett dat schöön, wenn du König büst! nu wähl wy ook niks meer wünschen.« »Ne, Mann,« säd de Fru un wöör ganß unruhig, »my waart de Tyd un Wyl al lang, ik kann dat nich meer uthollen. Ga hen tom Butt, König bün ik, nu mutt ik ook Kaiser warden.« »Ach, Fru,« säd de Mann, »wat wullst du Kaiser warden?« »Mann,« säd se, »ga tom Butt, ik will Kaiser syn.« »Ach, Fru,« säd de Mann, »Kaiser kann he nich maken, ik mag dem Butt[139] dat nich seggen; Kaiser is man eenmal im Reich: Kaiser kann de Butt jo nich maken, dat kann un kann he nich.« »Wat,« säd de Fru, »ik bünn König, un du büst man myn Mann, wullt du glyk hengaan? glyk ga hen, kann he König maken, kann he ook Kaiser maken, ik will un will Kaiser syn; glyk ga hen.« Do mussd he hengaan. Do de Mann awer hengüng, wöör em ganß bang, un as he so güng, dachd he be sik »düt gait und gait nich good: Kaiser is to uutvörschaamt, de Butt wart am Ende möd.«
Mit des köhm he an de See, do wöör de See noch ganß swart un dick un füng al so von ünnen up to geeren, dat et so Blasen smeet, un et güng so em Keekwind äwer hen, dat et sik so köhrd; un de Mann wurr groen (grauen). Do güng he staan un säd
»Manntje, Manntje, Timpe Te,
Buttje, Buttje in der see,
myne Fru de Ilsebill
will nich so, as ik wol will.«
»Na, wat will se denn?« säd de Butt. »Ach Butt,« säd he, »myn Fru will Kaiser warden.« »Ga man hen,« säd de Butt, »se is't all.«
Do güng de Mann hen, un as he door köhm, so wöör dat ganße Slott von poleertem Marmelsteen mit albasternen Figuren un gollnen Zyraten. Vör de Döhr marscheerden die Soldaten und se blösen Trumpeten und slögen Pauken un Trummeln: awerst in dem Huse, da güngen de Baronen un Grawen un Herzogen man so as Bedeenters herüm: do makten se em de Dören up, de von luter Gold wören. Un as he herinköhm, door seet syne Fru up enem Troon, de wöör von een Stück Gold, un wöör wol twe Myl hoog: un hadd ene groote gollne Kroon up, de wöör dre Elen hoog un mit Briljanten un Karfunkelsteen beset't: in de ene Hand hadde se den Zepter un in de annere Hand den Reichsappel, un up beyden Syden by eer, door stünnen de Trabanten so in twe Regen, jümmer en lüttjer as de annere, von dem allergröttesten Rysen, de wöör twe Myl hoog, bet to dem allerlüttjesten Dwaark, de wöör man so groot as min lüttje Finger. Un vör ehr stünnen so vele Fürsten un Herzogen. Door güng de Mann tüschen staan und säd »Fru, büst du nu Kaiser?« »Ja,« säd se, »ik bün Kaiser.« Do güng he staan un beseeg se sik so recht, un as he se so'n Flach ansehen hadd,[140] so säd he »ach, Fru, wat lett dat schöön, wenn du Kaiser büst.« »Mann,« säd se, »wat staist du door? ik bün nu Kaiser, nu will ik awerst ook Paabst warden, ga hen tom Butt.« »Ach, Fru,« säd de Mann, »watt wulst du man nich? Paabst kannst du nich warden, Paabst is man eenmal in der Kristenhait, dat kann he doch nich maken.« »Mann,« säd se, »ik will Paabst warden, ga glyk hen, ik mutt hüüt noch Paabst warden.« »Ne, Fru,« säd de Mann, »dat mag ik em nidi seggen, dat gait nich good, dat is to groff, tom Paabst kann de Butt nich maken.« »Mann, wat Snack!« säd de Fru, »kann he Kaiser maken, kann he ook Paabst maken. Ga foorts hen, ik bünn Kaiser, un du büst man myn Mann, wult du wol hengaan?« Do wurr he bang un güng hen, em wöör awerst ganß flau, un zitterd un beewd, un de Knee un de Waden slakkerden em. Un dar streek so'n Wind äwer dat Land, un de Wolken flögen, as dat düster wurr gegen Awend: de Bläder waiden von den Bömern, und dat Water güng un bruusd, as kaakd dat, un platschd an dat Äver, un von feern seeg he de Schepen, de schöten in der Noot, un danßden un sprüngen up den Bülgen. Doch wöör de Himmel noch so'n bitten blau in de Midd, awerst an den Syden, door toog dat so recht rood up as en swohr Gewitter. Do güng he recht vörzufft (verzagt) staan in de Angst un säd
»Manntje, Manntje, Timpe Te,
Buttje, Buttje in der See,
myne Fru de Ilsebill
will nich so, as ik wol will.«
»Na, wat will se denn?« säd de Butt. »Ach,« säd de Mann, »se will Paabst warden.« »Ga man hen, se is't all,« säd de Butt.
Do güng he hen, un as he door köhm, so wöör dar as en groote Kirch mit luter Pallastens ümgewen. Door drängd he sik dorch dat Volk: inwendig was awer allens mit dausend un dausend Lichtern erleuchtet, un syne Fru wöör in luter Gold gekledet, un seet noch up enem veel högeren Troon, un hadde dre groote gollne Kronen up, un üm ehr dar wöör so veel von geistlykem Staat, un up beyden Syden by ehr, door stünnen twe Regen Lichter, dat gröttste so dick und groot as de allergröttste Toorn, bet to dem allerkleensten Käkenlicht; un alle de Kaisers[141] un de Königen, de legen vör ehr up de Kne und küßden ehr den Tüffel. »Fru,« säd de Mann und seeg se so recht an, »büst du nun Paabst?« »Ja,« säd se, »ik bün Paabst.« Do güng he staan un seeg se recht an, un dat wöör, as wenn he in de hell Sunn seeg. As he se do en Flach ansehn hadd, so segt he »ach, Fru, wat lett dat schöön, wenn du Paabst büst!« Se seet awerst ganß styf as en Boom, un rüppeld un röhrd sik nich. Do säd he »Fru, nu sy tofreden, nu du Paabst büst, nu kannst du doch niks meer warden.« »Dat will ik my bedenken,« säd de Fru. Mit des güngen se beyde to Bedd, awerst se wöör nich tofreden, un de Girighait leet se nich slapen, se dachd jümmer, wat se noch warden wull.
De Mann sleep recht good un fast, he hadd den Dag veel lopen, de Fru awerst kunn goor nich inslapen, un smeet sik von en Syd to der annern de ganße Nacht un dachd man jümmer, wat se noch wol warden kunn, un kunn sik doch up niks meer besinnen. Mit des wull de Sünn upgan, un as se dat Margenrood seeg, richt'd se sik äwer End im Bedd un seeg door henin, un as se uut dem Fenster de Sünn so herup kamen seeg, »ha,« dachd se, »kunn ik nich ook de Sünn un de Maan upgaan laten?« »Mann,« säd se un stöd em mit dem Ellbagen in de Ribben, »waak up, ga hen tom Butt, ik will warden as de lewe Gott.« De Mann was noch meist in'n Slaap, awerst he vörschrock sik so, dat he uut dem Bedd füll. He meend, he hadd sik vörhöörd, un reef sik de Ogen ut un säd »ach, Fru, wat säd'st du?« »Mann,« säd se, »wenn ik nich de Sünn un de Maan kan upgaan laten, un mutt dat so ansehn, dat de Sünn un de Maan upgaan, ik kann dat nich uuthollen, un hebb kene geruhige Stünd meer, dat ik se nich sülwst kann upgaan laten.« Do seeg se em so recht gräsig an, dat em so'n Schudder äwerleep. »Glyk ga hen, ik will warden as de lewe Gott.« »Ach, Fru,« säd de Mann, un füll vör eer up de Knee, »dat kann de Butt nich. Kaiser un Paabst kann he maken, ik bidd dy, sla in dy un blyf Paabst.« Do köhm se in de Booshait, de Hoor flögen eher so wild üm den Kopp, do reet se sik dat Lyfken up un geef em eens mit dem Foot un schreed »ik holl dat nich uut, un holl dat nich länger uut, wult du hengaan?« Do slööpd he sik de Büxen an un leep wech as unsinnig.
[142] Buten awer güng de Storm, und bruusde, dat he kuum up de Föten staan kunn: de Huser un de Bömer waiden um, un de Baarge beewden, un de Felsenstücken rullden in de See, un de Himmel wöör ganß pickswart, un dat dunnerd un blitzd, un de See güng in so hoge swarte Bülgen as Kirchentöörn un as Baarge, un de hadden bawen alle ene witte Kroon von Schuum up. So schre he, un kun syn egen Woord nich hören,
»Manntje, Manntje, Timpe Te,
Buttje, Buttje in der See,
myne Fru de Ilsebill
will nich so, as ik wol will.«
»Na, wat will se denn?« säd de Butt. »Ach,« säd he, »se will warden as de lewe Gott.« »Ga man hen, se sitt all weder in'n Pißputt.«
Door sitten se noch bet up hüüt un düssen Dag.
从前，有个渔夫，他和妻子住在海边的一所骯脏的小渔捨裡。渔夫每天都去钓鱼，他总
是钓啊钓的，不愿休息有一天，他拿著钓竿坐在海边，两眼望著清澈的海水，竟就这样望啊望的，坐在那裡一直髮呆。
忽然，钓鉤猛地往下沉，沉得很深很深，都快沉到海底了。等他把钓鉤拉上来时，发现钓上来一条很大的比目鱼。谁知比目鱼竟对他说：“听著，渔夫，我恳求你放我一条生路。
我并不是什麼比目鱼，我是一位中了魔法的王子，你要是杀死我，对你又有多大好处呢？我的肉不会对你的口味的。请把我放回水裡，让我游走吧。”
“哎，”渔夫说，“你不必这麼费口舌。一条会说话的比目鱼，我怎麼会留下呢？”说著，他就把比目鱼放回清澈的水裡。比目鱼立刻就游走了，身后留下一条长长的血痕。随后，渔夫回到他的小屋，走到他妻子的身边。
“喂，当家的，”他妻子问道，“今天你什麼也没钓到吗？”
“钓到了，”他回答说，“怎麼说呢，我钓到了一条比目鱼，可他说他是一位中了魔法的王子，我就把他放了。”
“难道你没有提什麼愿望吗？”妻子问。
“没有，”丈夫回答说，“我该提什麼愿望呢？”“唉，”妻子说，“住在我们这样一间骯脏的小房子裡，实在是受罪。你该提希望得到一座漂亮的小别墅呀。快去告诉他我们要一幢小别墅，我肯定，他会满足咱们的愿望的。”
“可是，”丈夫说，“我怎麼好再去哪？”
“唉，”妻子说，“你捉住了他，又放走了他。他肯定会满足咱们的愿望的，快去吧。”
渔夫还是不太愿意去，可又不想惹他妻子生气，於是，就去了海边。
他来到海边时，海水绿得泛黄，也不像以往那样平静。他走了过去，站在海岸上说：
“比目鱼啊，你在大海裡，
恳请你好好听我说仔细，
我捉你放你没提愿望，
老婆对此却不饶又不依。”
那条比目鱼果真朝他游了过来，问道，“她想要什麼呀？”“海，”渔夫说，“刚才我把你逮住了，我老婆说，我应该向你提出一个愿望。她不想再住在那个小屋子裡了，她想要一幢小别墅。”
“回去吧，”比目鱼说，“她已经有一幢小别墅啦。”
渔夫便回家去了，他妻子已不再住在那个破破烂烂的渔捨裡，原地上已矗立起一幢小别墅，她正坐在门前的一条长凳上。妻子一见丈夫回来了，就拉著他的手说：“快进来看一看。现在不是好多了吗？”
随即，他们进了屋。小别墅裡有一间小前厅，一间漂亮的小客厅，一间乾乾净净的卧室、卧室裡摆放著一张床还有一间厨房和食物贮藏室，裡面摆放著必备的家具，锡制铜制的餐具一应俱全。还有一个养著鸡鸭的小院子，和一片长满蔬菜水果的小园子。
“瞧，”妻子说，“不漂亮吗？”
“漂亮。”丈夫回答说，“咱们就住在这儿，快快乐乐地过日子吧。”
“这个嘛，咱们还要想一想，”妻子说。
他们随后吃了晚饭，就上床休息了。
他们就这样生活了一两个星期。有一天，妻子突然时：“听著，当家的，这房子太小了，院子和园子也太小了。那条比目鱼可以送咱们一幢更大一些的。我要住在一座石头建造的大宫殿裡。快去找比目鱼，叫他送咱们一座宫殿。”
“唉，老婆，”丈夫说，“这别墅不是够好的了嘛？咱们干嘛非得要住在宫殿裡呢？”
“胡说，”妻子回答说，“你只管去找比目鱼好啦，他会完全满足咱们的愿望的。”
“不行啊，老婆，”丈夫说，“比目鱼刚刚送给咱们一幢别墅，我实在不想再去找他，他会不高兴的。”
“去吧，快去吧，”妻子大声说，“他办得到，也乐意这麼办。快去吧。”
渔夫心情很沉重，本来是不想去的。他低声地反反覆复地自言自语道：“这不应该
呀。”可他还是去了。
他来到海边时，海水不再是绿得泛黄，已变得混浊不清，时而暗蓝，时而深紫，时而灰黑，不过仍然很平静。渔夫站在岸边说：
“比目鱼啊，你在大海裡，
恳请你好好听我说仔细，
我捉你放你没提愿望
老婆对此却不饶又不依。”
“那麼，她想要什麼呀？”比目鱼问。
“唉，”渔夫说，心裡有几分害怕，“她想住在一座石头建造的宫殿裡。”
“回去吧，”比目鱼说，“她现在正站在宫殿门前呢。”
渔夫於是往回走，心裡想著快点儿到家吧。走到了原来的地方一看，那儿真的矗立著一座石头建造的宫殿，非常宏伟壮观。他老婆站在台阶上，正準备进去，一见丈夫回来了，就拉著他的手说：“快，快跟我进去。”
他和他老婆走了进去，只见宫殿裡的大厅舖著大理石；眾多的僕人伺候在那裡，為他们
打开一扇又一扇的大门；宫中的墙壁色彩艷丽，精美耀眼；房间裡摆放著许多镀金桌椅；大厅所有的房间都舖了地毯；桌子上摆满了美味佳餚和各种名贵的东西。屋后还有一个大院子，院子裡设有马厩牛棚，有不少马匹和母牛，一辆富丽堂皇的大马车就停在那儿；除了院子，还有一座美丽的大花园，花园裡开满了万紫千红的花朵儿，生长著不少名贵的水果树；还有一座佔地有两英里多长的公园，裡面有鹿啊，野兔啊等等，凡能想象出来的裡面都有。
“诺，”妻子说，“不漂亮吗？”
“漂亮，当然漂亮啦，”丈夫回答说，“这足够好啦。咱们就好好地住在这座美丽的宫殿裡吧，总该心满意足啦。”
“这个嘛，咱们还要想一想，”妻子说，“不过，现在可该上床休息了。”说完，他们就上床休息了。
第二天早晨，妻子先醒了，这时正是黎明时分，她坐在床上看得见眼前的田野，富饶美丽，一望无际。她用胳膊肘捅了捅丈夫的腰，然后说，“当家的，起床吧，快点儿跟我到窗前来。瞧啊，咱们难道不可以当一当这个国家的国王吗？快去找比目鱼，说咱们要当国王。”
“哎呀，老婆呀！”丈夫说，“咱们干吗要当什麼国王呢？
我才不想干这个。”
“喂，”妻子说，“你不想当，我可想当。快去找比目鱼，告诉他说我必须当国王。”
“唉，老婆呀，”丈夫嚷嚷著说，“你干吗要当什麼国王呢？
我跟他说不出口的呀。”
“為什麼说不出口呢？”妻子反驳说，“你给我快点儿去，我非当国王不可。”
渔夫只得走了出去。一想到老婆非要当国王，心裡就感到特别担忧。“这不应该呀，这
实在不应该呀。”他打定主意想不去了，可他还是去了。
他来到海边时，海水一片灰黑，波涛汹涌，从海底翻涌上来的海水散发著恶臭。他站在海边说：
“比目鱼啊，你在大海裡，
恳请你好好听我说仔细，
我捉你放你没提愿望，
老婆对此却不饶又不依。”
“她想要什麼呀？”比目鱼问。
“唉，”渔夫回答说，“她要当国王。”
“回去吧，”比目鱼说，“她的愿望已经实现了。”
渔夫於是回家去了。来到宫前时，他发现宫殿大了许多，增加了一座高塔，塔身上有漂亮的雕饰。一排警卫守卫在宫殿门口，附近还有许多士兵，门前还有一支乐队，敲著锣打著鼓。他走进宫殿，只见样样东西都是金子和大理石做成的；桌椅上舖著天鹅绒，垂掛著很大的金流苏。一道道的门忽地打开了，整座王宫处处体现著富丽堂皇。他的老婆就坐在镶嵌著
无数钻石的高大的金宝座上，头戴一顶宽大的金冠，手握一根用纯金和宝石做成的王仗。在宝座的两旁，六名宫女一字排开，一个比另一个矮一头。渔夫走上前去对她说：“喂，老婆，你现在真的当上了国王吗？”
“是的，”妻子回答说，“咱现在就是国王啦。”他站在那裡上上下下地打量著妻子，过了一会儿说：“哎，老婆，如今你当了国王，多麼称心如意啊，往后咱们就不用再要什麼了吧？”
“当家的，那可不行，”妻子回答说，情绪开始烦躁起来，“我已经感到无聊得很，再也无法忍受了。快去找比目鱼，告诉他说我要当皇帝。”
“哎呀，老婆，”丈夫说，“你干嘛要当皇帝呢？”
“当家的，”妻子说，“快去找比目鱼。说我要当皇帝。”
“哎，老婆，”丈夫回答说，“比目鱼没法使你当皇帝，我也不想对他提出这个愿望。整个帝国就一个皇帝呀，比目鱼哪能随便使谁当皇帝呢？他确实不能。”
“你说什麼！”妻子大声喝道，“我是国王，你不过是我的丈夫而已。你去不去？给我马上去！他既然可以使我当上国王，他也能使我当皇帝。我一定一定要当皇帝，马上给我去！”
渔夫不得不去了。他走在路上时，心裡感到非常害怕，边走边想，“这不会有好下场的。要当皇帝！脸皮真是太厚啦！
到头来，比目鱼就会恼怒啦。”
他就这样一边想著一边走，来到了海边。只见海水一片墨黑，混浊不清，不仅汹涌翻腾，泡沫飞溅，而且旋风阵阵，令渔夫感到心惊胆战。不过，他还是站在海岸上说：
“比目鱼啊，你在大海裡，
恳请你好好听我说仔细，
我捉你放你没提愿望，
老婆对此却不饶又不依。”
“她想要什麼呀？”比目鱼问。
“唉，”渔夫回答说，“她要当皇帝。”
“回去吧，”比目鱼说，“她已当上了皇帝。”
於是，渔夫往回走，到家时一看，整座宫殿都由研磨抛光的大理石砌成，石膏浮雕和纯金装饰四处可见。宫殿门前，士兵们正在列队行进，号角声，锣鼓声，震耳欲聋。在宫殿裡，男爵、伯爵走来走去，个个一副奴才相。纯金铸造的房门為他一道道打开，他走进一看，妻子正坐在宝座上，宝座用一整块金子锻造而成，有数千英尺高。她头戴一顶宽大的金冠，足有三码高，上面镶嵌著无数珠宝；她一只手裡握著皇仗，另一只手托著金球。在她的两侧，站著两列侍从，一个比一个矮，最高的看上去像个巨人，最矮的是个小侏儒，还没有他的手指大。她的面前侍立著不少王孙贵族。
渔夫走了过去，站在他们的中间，说道：“老婆，你这回真的当皇帝啦？”
“是的，”她回答说，“我真的当皇帝了。”
渔夫往前移动了几步，想好好看看她。看了一会儿，他说：“哎，老婆，你当上了皇帝，真是太妙啦！”
“喂！”她对渔夫说，“你还站在这裡发什麼呆？我现在当上了皇帝，可是我还想当教皇。快去找比目鱼告诉他。”
“哎呀，老婆，”渔夫说，“你到底想当什麼呀？你当不了教皇。在整个基督教世界教皇只有一个呀，比目鱼无法使你当教皇。”
“我的丈夫呀，”她说，“我要当教皇。快去吧！我今天就要当教皇。”
“不行呀，老婆，”渔夫回答说，“我可不想再去告诉比目鱼这个啦，那不行，那太过分啦。比目鱼无法让你当教皇的呀。”
“好啦，别再胡说八道啦！”她说，“他既然能让我当上皇帝，他当然也就能够让我当教皇了。马上去！我是皇帝，你只不过是我的丈夫而已，你马上就去！”
渔夫胆战心惊，只得去了。他走在路上，感到浑身发软，两腿哆嗦。颤抖不止，海岸边的山上狂风呼啸，乌云滚滚，一片昏黑。树叶沙沙作响，海水像开锅了似地汹涌澎湃，不断拍打著他的鞋子。他远远地看见有些船隻在狂涛中颠簸跳荡，燃放著求救的信号。天空一片火红，并且越来越红，只露出中间一点儿蓝色，好像一场暴风雨即将来临。渔夫站在那裡，浑身颤抖，说道：
“比目鱼啊，你在大海裡，
恳请你好好听我说仔细，
我捉你放你没提愿望，
老婆对此却不饶又不依。”
“她想要什麼呀？”比目鱼问。
“唉！”渔夫回答说，“她要当教皇。”
“回去吧，她已当上了教皇。”比目鱼说。
於是，渔夫往回走，到家时一看，一座大教堂矗立在那裡，周围是几座宫殿。人们正潮水般拥挤著往裡走。大教堂裡燃著上千支蜡烛，照得四处通明雪亮，他老婆浑身上下穿戴著金子，坐在更高更大的宝座上，头上戴著三重大金冠。教会中的眾多显贵簇拥在她的周围，她的两侧竖立著两排大蜡烛，最大一根大得就像一座高大的宝塔，而最小的一根则跟普通的蜡烛差不多。天下所有的皇帝和国王都跪在她的面前，争先恐后地吻她的鞋子。
“老婆，”渔夫看著她说，“你现在真的是教皇了吧？”
“是的，”她回答说，“我是教皇。”
说著他凑上前去，好好打量了一番，感觉她像耀眼的太阳一般，光辉灿烂。看了一会儿之后，他说：“老婆，你当了教皇，这可真是太了不起啦！”可她呢，坐在那裡泥雕木刻一样，一动不动。
接著他又说：“老婆，你已经当上了教皇，这回可该满足了，不可能还有比这更高的什麼啦。”
“这个嘛，我还得想一想，”妻子回答说。说完，他们就上床休息了。可是，她还是感到不满足，她的野心在不断地膨胀，贪欲使她久久不能入睡，她左思右想，想自己还能成為什麼。
丈夫因為白天跑了那麼多的路，睡得又香又沉，可妻子呢，在床上辗转反侧，不停地考虑著自己还能成為什麼，却怎麼也想不出来了，所以整整一夜没能睡著。这时，太阳快要出来了，她看见了黎明的曙光，一下从床上坐起身来，望著窗外。透过窗口，她看见一轮红日冉冉升起，忽然產生了一个念头：“哈哈！我难道不该对太阳和月亮发号施令吗？”“当家的，”她用胳膊肘捅了捅丈夫的腰，说道，“快起来，去找比目鱼去，告诉他我要控制太阳和月亮。”
丈夫睡得迷迷糊糊的，一听她这话，吓得从床上滚了下来。他以為是自己听错了，就揉了揉眼睛，大声地问：“老婆，你说什麼来著？”
“当家的，”她说，“要是我不能对太阳和月亮发号施令，要他们升他们就升，要他们落他们就落，我就没法活了。我要按自己的意愿要他们什麼时候升起，不然我就难以有一刻的安寧。”
她极其兄狠地瞪著丈夫，吓得他不寒而慄。
“快去！”她喊叫起来，“我要成為太阳和月亮的主人。”“哎呀呀，我的老婆呀！”
渔夫跪在她面前说，“比目鱼办不到这个呀，他只能使你成為皇帝和教皇。好好想一想，我求求你啦，就当教皇算啦。”
一听这话，她勃然大怒，脑袋上的头髮随即飘荡起来。她撕扯著自己的衣服，朝著丈夫狠狠地踢了一脚，冲他吼叫道：“我再也无法忍受啦！我再也无法忍受啦！你给我快去！”
渔夫赶紧穿上衣服，发疯似的跑了出去。
外边已是狂风呼啸，刮得他脚都站不住了。一座座的房屋被刮倒，一棵棵大树被吹翻，连山岳都在震颤著身子，一块块的巖石滚落在大海中。天空雷鸣电闪，一片漆黑，大海掀起滚滚的黑色巨浪，浪头有山那麼高，浪尖上翻涌著白沫。
渔夫嘶声力竭地喊道：
“比目鱼啊，你在大海裡，
恳请你好好听我说仔细，
我捉你放你没提愿望，
老婆对此却不饶又不依。”
“那麼，她到底想要什麼呀？”比目鱼问。
“唉，”渔夫回答说，“她想要当太阳和月亮的主人。”
“回去吧，”比目鱼说，“她又重新住进了那个破渔捨。”
就这样，他们一直在那儿生活到今天。
学德语、考德福，来明好德语培训！
电话咨询：4000-177-907
微信咨询：173 2600 4932
总部校区：杭州市拱墅区莫干山路122号坤泽荟金座3楼明好教育（地铁2号线19号线沈塘桥站楼上）
转塘校区：转塘街道美院南路89号象山国际广场3号楼9楼
小和山校区：西湖区留和路318号-浙江科技学院校内
下沙校区：下沙校区